Het is 06:45 en mijn wekker gaat. Wanneer ik mijn slaapkamerdeur open, zitten twee zwart-witte bolletjes, mijn katten Boefje en Dropje, mij luid spinnend aan te kijken. Ik haal, nog half slapend, mijn hond Prado uit zijn hok. Ook hij is erg blij mij te zien, en samen met het ochtendzonnetje begint de dag altijd goed.

Tijdens de ochtendoverdracht krijg ik een Whatsappje van mijn baas; vandaag is zij niet aanwezig, of ik even visite wil lopen op de intensive care. Tijdens deze visite komt de gynaecoloog mij opzoeken: de dokter van de chirurgische mannenafdeling is er ook niet vandaag. Zo bestier ik ineens drie afdelingen: de intensive care, de chirurgie en de verloskamers. Gelukkig heb ik een goed voorbereid team van Tanzaniaanse co-assistenten die met mij meedenken en helpen. Ook op de poliklinische OK (afdeling 4?) zijn ze niet vies van het handen uit de mouwen steken. Nadat we de patiënten hebben weggewerkt sprint ik door naar de verloskamers, want de enige andere dokter die hier werkt heeft vanavond ook dienst dus wil graag even slapen. Met gemiddeld meer dan 20 bevallingen per dag is hier altijd wat aan de hand, en de rest van de middag ben ik druk bezig. Geen moment voor een kopje thee, ook al hoor ik mijn maag rommelen. Na het doen van een aantal keizersnedes en het inleiden van een patiënte met zwangerschapsvergiftiging, loop ik nog een rondje langs de afdelingen en stel ik mijn operatieprogramma van morgen op. 4 patiënten. Moet te doen zijn.

Wanneer ik uiteindelijk om 16:00 ’s middags naar huis wandel, begroeten mijn drie viervoeters me met hun lieve oogjes en kwispelende staart. En zo eindigt de dag ook altijd goed.

It’s 06:45 am and my alarm is ringing. When I open my bedroom door, 2 little black and white balls of fur, my cats Boefje and Dropje, are looking up at me. Only half awake, I take my dog Prado out of his house. He is also very happy to see me and together with the morning sun my day always starts out well.

During the morning meeting my boss sends me a Whatsapp; she is not in today, maybe I can do ward rounds in ICU? During the rounds the gynecologist finds me: the doctor responsible for the surgical men’s department is also not around today. And so I am running 3 wards: ICU, men’s surgical ward and the labour ward. Thank goodness my Tanzanian interns are well prepared and they help me out. Even in the outpatient operation theatre (ward number 4?) they take care of business with me. After finishing the work I run to the labour ward. My other colleague is working the night and needs some shut eye. With around 20 deliveries per day there is always something happening here and the rest of the afternoon I am very busy. No time for a cup of tea, even though my stomach is protesting. After doing some caesarean sections and inducing a patient with pre-eclampsia, I walk around the wards one more time and schedule my patients for the operations I am going to do tomorrow: 4 in total. Should be doable.

When I walk home at 4:00 pm, my 4-legged friends greet me with their sweet eyes and a wagging tail. And so the day also always ends well as well.