De omhelzing van de drukkende warmte tovert een lach op mijn gezicht. De zon is net ondergegaan en ik loop naar de uitgang van het vliegveld. Niemand die me lastigvalt, de taxichauffeurs glimlachen vriendelijk als ik hun aanbod afsla. Zaro komt me ophalen en brengt me naar Yele, een klein stadje in het midden van Sierra Leone. Ik kom Fleur opzoeken, net als ik Arts Internationale Gezondheidszorg en Tropengeneeskunde (AIGT). Zij heeft net 6 maanden in het Lion Hart Medical Centre gewerkt voor haar afsluitende stage. Ik heb haar al meer dan een jaar niet gezien en Sierra Leone nog nooit en de laatste twee weken van haar verblijf gaan we, samen met haar vriend Jos, op reis.

Tenminste, eerst moet Fleur nog even werken, is Jos ziek en moeten er nog tassen worden ingepakt, busjes gehuurd en gidsen geregeld. Het plan om mount Bintumani, de dwergnijlpaardjes van Kamakwie én het paradijselijke strand van Bureh te bezoeken is dan ook wel erg ambitieus. Eerst ga ik nog maar even op bezoek bij mede Artsen IGT Jonathan, Hannah, Daniel en Martelien in Masanga, een erg mooi ziekenhuis een kleine 2 uur reizen vanaf Yele. Een week na aankomst gaan we dan echt op pad met het prachtige hollandse busje van de lokale barman, onze gids Santos en nog 4 jongens die we nodig hebben om alle spullen mee de berg op te tillen.

3 dagen, twee muizen, 3 buffels, 500.000 Leones, drinkwater uit beekjes en een flinke 5 uur steil de berg op ploeteren staan we dan op de hoogste berg van West Afrika: 1945 meter. 5 hartverzakkingen, 3 keer witte rijst met gefrituurde kip en een geschoten hertje staan de 3 uitgeputte opoto’s (blanken) samen met Santos en de porters om 12 uur ‘s nachts tot hun knieën in de rivier. Een echt avontuur.

Het verklaart zichzelf dat we 4 dagen spierpijn hebben zitten wegeten met verse kreeft en koud bier op het strand. Volgende keer gaan we naar de nijlpaarden.

De pressing heat hugs me when I leave the airplane and a smile appears on my face. The sun is setting and I’m walking towards the exit of the airport. Nobody’s bugging me and taxi drivers give me friendly smiles when I decline their offers. Zaro is taking me to Yele, a small town in the center of Sierra Leone. I’m visiting Fleur, an MD Global Health and Tropical Medicine, like me. She just finished working for 6 months in the Lion Heart Medical Centre as part of her training. I haven’t seen her in over a year and never visited Sierra Leone before, and the last two weeks of her stay we’re traveling together with her boyfriend Jos.

At least, first Fleur has to work, Jos is ill, bags have to be packed and arrangements have to be made with transport and guides. The plan to visit mount Bintumani, the pygmy hippo’s in Kamakwie and the paradise beach of Bureh, is very ambitious. First I visit Jonathan, Hannah, Daniel and Martelien in the beautiful hospital of Masanga, a two hour drive from Yele. A week after my arrival our trip finally begins with the wonderful dutch van belonging to the local bartender, our guide Santos and 4 locals we need to carry all our things to the top.

3 days, 2 mice, 3 buffalo’s, 500.000 Leones, drinking water from small streams and 5 hours of very steep hiking we are standing on the highest mountain of West Africa: 1945 m (6381 ft). 5 heart attacks, 3 meals of white rice with fried chicken and a killed baby deer, 3 exhausted opoto (white people) together with Santos and the porters are standing up to their knees in a river, at midnight. A real adventure.

It speaks for itself that we ate away the four days of muscle ache with fresh lobster and cold beers on the beach. We’ll go see the hippo’s next time.