Een jaar en zeven maanden Sengerema. Sinds mijn terugkomst uit Nederland in mei, heb ik bijna non-stop gewerkt. Het dienstrooster veranderde omdat de diensten steeds drukker worden, en nu heeft elke dokter één weekenddag dienst in plaats van twee. Wat er vervolgens voor zorgt dat iedere dokter om het weekend een dag moet werken. Omdat de diensten steeds drukker worden (door het verbeteren van zorginstellingen in de omgeving worden alleen de ingewikkelde patiënten naar ons verwezen en dus moet je als dokter veel vaker ten tonele verschijnen), is van een nacht doorslapen geen sprake meer. Tel daarbij op dat we ook niet compenseren voor diensten (een dag vrij als je ’s nachts of een weekend hebt gewerkt) en collega’s verdwijnen naar begrafenissen, seminars of examens, en je begrijpt dat zowel ik als mijn collega’s begonnen te protesteren. Resultaat: we worden vanaf heden betaald voor onze diensten. 6 euro per dienst.

Na twee chirurgische missies te hebben ondersteund en het moordende dienstschema te hebben doorstaan, vond ik het tijd voor vakantie. Ik pakte het vliegtuig en de boot naar Zanzibar en bracht een paar dagen horizontaal door op een wit strand. Vervolgens vierde ik mijn verjaardag met sushi en cocktails in het gezelschap van tropenartsencollega’s Fleur en Nina en hun echtgenoten. Samen met Fleur en Jos zakte ik vervolgens af naar het zuiden van Tanzania en kwam terecht in een Duits klooster met drinkwater uit de kraan, heerlijk vers zelfgemaakt brood en boter en Duitse lekkernijen zoals zuurkool en rode kool. Waar ik vervolgens in het aangrenzende ziekenhuis toch weer op de operatiekamer belandde. Over beroepsdeformatie gesproken. Een paar dagen later vertrokken we naar het ziekenhuis waar Fleur werkt, Mnero hospital. Waar ik vervolgens, je raadt het al, ook weer mee ging helpen op de OK. Geloof het of niet, deze vakantie heeft het nodige effect. Een nieuw perspectief op mijn eigen werkplek, rust in mijn hoofd en vernieuwde energie om er volgende week weer tegen aan te kunnen.

One year and seven months in Sengerema. Since my return from the Netherlands in May, I have been working almost non-stop. The on-call schedule changed because the on-calls are becoming more and more busy, and now every doctor works one day on the weekend instead of two. This results in every doctor working every other weekend. Because our on-calls are much busier (due to improving health facilities around the hospital, we only get complicated patients being referred and the doctor has to step in more often), there is no more sleeping through the night. Add to that not being compensated for on-calls (getting a day off for working nights or weekends) and colleagues disappearing to funerals, seminars or exams, and you understand that me and my colleagues started protesting. Result: we are now being paid for our on-calls. 6 euro per on-call.

After supporting two surgical outreaches and keeping up with the killing on-call schedule, it was time for a vacation. I took the plane and a boat to Zanzibar and spent a few days lying on a white beach. After that I celebrated my birthday with sushi and cocktails accompanied by my friends Fleur and Nina and their husbands. Together with Fleur and Jos we travelled to the south of Tanzania and ended up in a German monastery with drinking water from the tap, delicious home made bread and butter and German delicacies such as sauerkraut and red kale. The next day I found myself in the operating theatre of the neighbouring hospital. Talk about beroepsdeformatie. A few days later we left for the hospital that Fleur is working at, Mnero hospital. You have guessed it, here I helped out in theatre as well. Believe it or not, the holiday had it’s effect. A new perspective on my own working environment, a quiet mind and renewed energy to start working again on Monday.